Puzzelstukjes

Traag maar gedwee gaan de luiken weer open. Ik bespeur een alles verwoestende geur die zich in de afgelopen nacht heeft ontwikkeld in mijn snurkruimte. En ik zeg snurkruimte omdat ik, ondanks dat ik wakker ben, dus werkelijk geen idee heb waar ik vannacht mijn kostelijke dronken reet heb neergeflikkerd in huis. Ik kijk wel maar zie nog effe niks op dit moment. Na de toch wat rumoerige / ietwat beschonken nachtelijke thuiskomst, was rationeel nadenken geen optie meer.  Want zelfs de stoppenkast bestempel ik als slaapkamer wanneer de grens van alcoholmisbruik is overschreden. Dat nadenken valt trouwens ook op deze maandagmorgen in de categorie “bizar triest”.Tijd om richting mijn unieke design sofa te strompelen om daar enigzins tot bezinning proberen te komen. Mijn vriend Quasimodo de klokkenluider blijft niet achter in dit verhaal en ontpopt zich wederom als een ware vriend die je geen uitnodiging voor je huwelijksfeestje stuurt. Vol passie,loyaliteit en overtuiging brengt hij het “wakker worden nieuws” richting de buitenwereld via mijn schedel. Na een langdurige zit volbracht in de denkershouding, is het tijd om het detoxatie proces van start te laten gaan op het porseleinen podium.

In gedachten is het 5 minuten werk maar de realiteit is dat je ook daar 35.18 minuten zit, eer je het besef krijgt dat de pijp allang geleegd is. De boxer gaat weer omhoog, een moeizame lichaamsdraai om de wc door te trekken en dan is daar die kortstondige maar alleszeggende blik naar de grond. Het doet je beseffen dat het gisteren wel heel erg gezelig geweest moet zijn. Het niet door hebben dat je al zittend gewoon naast de wc hebt gepist of dat je een half uur in het laatste kunstwerk van vanacht hebt zitten poedelen met je voeten zegt genoeg. Mijn hemisferen smeken nu echt om weer tot leven geroepen te worden middels een bak koffie. Een koffiezetapparaat is met recht de defibrillator van een maandagmorgen. Het licht in de keuken heeft ook niet echt de opbeurende factor die je zo hard nodig hebt vandaag, maar een terugkeer naar de Batcave is onmogelijk, de afstand is simpelweg tever.. De eerste slokken “black wonder” doen me goed en het zoeken naar antwoorden en herinneringen kan beginnen.

Denken is nog steeds geen optie dus antwoorden komen pas als je de zichtbare sporen gaat traceren in huis die je vannacht hebt achtergelaten bij binnenkomst. Het is een puzzel van 15.879 stukjes, maar de wil om hem in elkaar te flansen is groot. Schoenen met restanten van sigaretten, klevend van drank en beklad met buitensporig afval van de straat en wat dubieuze bosjes. Een broek die eens het woord spijker ervoor had staan met daarin verkleefde / verfrommelde restanten geld en oh, daar is het totaal vernaggelde pakje sigaretten,vastgekoekt en platgedrukt in de achterzak. Hoe zou ik mijn laatste sigaret hebben aangestoken op het perron ? Dat moet humor zijn geweest voor de omstanders. Mijn jas, tsja, een directe verwijzing naar de prullenbak is de beste optie (nee geen kledingbak want in Afrika gooien ze dit ook weg). Een 1 week oude trui die meer op een 567 jaar oude trui lijkt, misschien kan het Museum der oude volkerenkunde er nog wat mee .. Een sok in een plant ? Laat maar. In de gang ligt een hoopje oud ijzer, sleutels en kleingeld. Het ligt achteloos en onvervalst door elkaar op het kastje met daarbij nog een papiertje met een damesnaam erop, haar is nummer is uiteraard verwaterd. Een ov kaart, id kaart pff gelukkig, vrijwel alles is er nog. Had ik foto’s gemaakt ? Pieuww zo te zien wel. Dan is het moment supreme daar, de 1e kennismaking met de spiegel deze dag. Tering jantje dat is een harses waar je het liefst mee zou willen klootschieten, zover mogelijk weggooien die kop, want als er iets overbodig is op dit moment is het wel die opgezwollen, vochtvasthoudende vrucht die op mijn nek zit.

Geleidelijk komen de puzzelstukjes boven water. De mondhoeken beginnen richting mijn ogen te trekken want zojuist is het kwartje gevallen: ik heb gisteren de perfecte voetbaldag achter de rug! Een kroeg in Almelo was het decor van old school voetbal kijken, jong en oud door elkaar als 1 grote familie. Iedereen kwam voor hetzelfde en iedereen voelde hetzelfde. Even had ik een momentje daar. Ik keek door en over de kroegmenigte, het gaf me een meesterlijke rilling. Dit blijft voor altijd bestaan, dit zit in ons hart en zal never nooit verdwijnen. No matter what Fredje Teeven en consorten ook proberen, of wat de media de wereld wijs probeert te maken, you can’t beat us !!! THIS IS FOOTBALL !!!  Ajax is wederom kampioen geworden, in Almelo. De wedstrijd kan ik me niet herinneren en om eerlijk te zijn boeit het me geen reet. Gisteren hebben Almelo en Heracles laten zien hoe voetbal beleeft moet worden. Waar heel Nederland de laffe angsthaas uithangt zei Almelo / Heracles het tegenovergestelde tegen de Ajax supporters. Jullie zijn welkom !!! Al weken is de media bezig met een hetze die gebaseerd is op kul en leugens maar de voorzitter van Heracles had er lak aan, wel met de nodige maatregelen die volgens de justitie / KNVB nodig waren, maar we waren welkom. Ajax supporters met kaarten voor andere vakken waren welkom , de gasten die een kroeg hadden afgehuurd waren welkom, iedereen was welkom. En dus bij deze Jan Smit: Hoedje af en een diepe buiging. Heel voetbal beminnend Nederland kan aan hem een voorbeeld nemen inclusief het Ajax bestuur. Het toestaan van een feestje op de manier waarop supporters dat willen vieren ( inclusief vuurwerk !!! ) maakt in mijn ogen de heer Smit tot een uitzonderlijk mens. Nul arrestaties, geen klap gevallen, geen wanklanken en geen belemmeringen van de jut als er iemand tegen een boom stond te pissen of te ver met zijn pilsie op straat stond. Ik waande me heel even terug in 1990 en alleen dat al maakte Heracles vs Ajax tot een echte kampioenswedstrijd. Ajax gefeliciteerd met de 4e op rij, al gaat in mijn ogen de grote hulde naar Heracles.